Aktrisa Nərgiz Mütəllimovanın Milli.Az-a müsahibəsi.
- Nərgiz xanım, sizi aktrisa və müğənnilikdən öncə xalq artisti Firəngiz Mütəllimovanın bacısı kimi tanıdıq. Bu cür tanınmaq sizə xoş idi?
- Əlbəttə ki, mənim üçün fəxrdir ki, onun kimi insanın bacısıyam. Sənətkarın adı ilə tanınmaq hər insana nəsib olmur.
- Bəzi məşhurlar var ki, istəmirlər sənətdə olan yaxınlarının adı altında tanınsınlar. Amma sizdə nədənsə bunu müşahidə etmirəm.
- Bütün bunlar hamısı ailədən irəli gəlir. Ata, ana necə tərbiyə edirsə, sən də o cür yolla gedirsən. Valideynlərimiz həmişə biz övladların arasında sülh yaradıb. Firəngiz tək mənimlə yox, digər ailə üzvləri ilə də mehribandır. Sadəcə olaraq, biz ikimiz üzdəyik, tanınırıq.
- Aranızı vurmaq istəyənlər olubmu?
- Dost bildiyimiz adamlar olub ki, evimizə buraxmışıq və sonradan peşiman olmuşuq. Görmüşük ki, Firəngizlə mənim aramızı vurmaq istəyir. Ona bir başqa söz, mənə bir başqa söz deyib. Başa düşmürlər ki, ətlə dırnağı bir-birindən ayırmaq olmaz. Bizim üçün, ilk öncə, ailənin içi, sonra ətrafdakılardır. O insanlara heç nə deməmişik. Özləri onlara qarşı olan münasibəti görüb evimizdən uzaqlaşıblar.
- Müğənnilik sənəti sizin hobbiniz idi, yoxsa uğursuz alınacağından qorxub çəkindiniz?
- Mən bir müddət müğənnilik sənəti ilə fəaliyyət göstərdim və tanındım. Buna hobbi deyə bilmərəm, çünki mənim musiqi təhsilim də var. Fotrepianoda gözəl ifa edə bilirəm. Uğursuzluqdan qorxmadım, ürəyim istədiyim kimi oxuya bilirdim. İndi "mənəm-mənəm" deyən müğənnilərin bir çoxu mən oxuyub gələndən sonra səhnəyə çıxıb oxuyurdular.
- Müğənni olsaydınız, bəlkə də indi daha çox pul qazanardınız. Peşimansınız?
- Xeyr, mən həyatda heç nə üçün peşiman deyiləm. Çünki heç vaxt maddiyata önəm verməmişəm. Hansı sahədə olursan ol, ruzini yetirən Allahdır. Müğənnilər var ki, çıxıb efirdə hər şeylərini göstərirlər, amma, halbuki, onların da maddi sıxıntıları var. Təbii ki, söhbət bütün müğənnilərdən getmir.
- Firəngiz xanımı daha çox necə bəyənirsiz? Aktrisa, yoxsa bir bacı kimi?
- Əlbəttə ki, mən Firəngizi, ilk növbədə, bacım olduğu üçün çox istəyirəm. Mənim bütün aktrisalardan xoşum gələ bilər, amma hamısını öz bacım kimi istəyə bilmərəm. Onun sənətini təkcə mən yox, xalq da sevir.
- Bildiyim qədərilə Həsən Turabov o vaxtı direktor olarkən sizi də teatra dəvət edib. Bəs niyə getməmisiz?
- Bəli, Həsən Turabov məni teatra dəvət etmişdi, amma getmədim. Çünki bacımın çəkdiyi əzab-əziyyətlər gözümün önündə idi. Ona görə qorxub çəkindim. Sözün düzü, özümü teatrda görə bilmədim. O vaxtı mən universitetə yenicə daxil olmuşdum. Bəlkə də universiteti bitirmiş olsaydım, işləyərdim. Məni Həsən Turabov teatra dəvət edəndə 1-ci kursda oxuyurdum. Mənə tamaşaya baxmaq daha maraqlı idi nəinki səhnədə oynamaq. Teatrşünaslıqda oxuduğuma görə bütün tamaşalara tənqidçi gözü ilə baxırdım.
- Sənətdən gözləntiləriniz nədir?
- Sənətdən o qədər də çox gözləntim yoxdur, çünki həyat sürprizlərlə doludur. O qədər gözləyən insanlar görmüşəm ki, heç biri istəyinə çatmayıb. Hər şey Allahın əlindədir. O bilən məsləhətdir.
- Firəngiz xanıma görə həmişə efirlərdə göz yaşı tökmüsüz. Taleyinizdə oxşarlıq varmı?
- O doğmalıqdan, səmilikdən irəli gəlir. Ola bilər ki, nəyisə etiraf edəndə, ağlayanda mən də ağlamışam. Amma taleyimiz oxşamayıb. Taleyi yazan Allahdır.
- Heç vaxt şəxsi həyatınız haqqında danışmamısız. Bu, özünüzə qoyduğunuz bir qadağadır?
- Şəxsən məni heç kimin şəxsi həyatı maraqlandırmır. Kim kimlə görüşür, kim kimlə yaşayır qətiyyən mənə maraqlı deyil. Ona görə də fikirləşirəm ki, mənim də şəxsi həyatım insanlar üçün maraqsız olar. Bunun üçün heç vaxt şəxsi həyatım haqqında danışmamışam. Bu, bir qadağa deyil, sadəcə, istəmirəm.
- Qadın kimi xoşbəxtsiz?
- Məni bir qadın kimi o, xoşbəxt edə bilər ki, ailəmin, sevdiklərimin canı sağ olsun. Digər şeyləri Allah bilən məsləhətdir.
- Amma sualdan yayındınız.
- Gəlin açıq danışaq. Nə xoşbəxtəm, nə də ki onun əksi. Yarı-yarıya. Hər qadın xoşbəxt deyil ki.
- Bildiyimə görə, analıq hisslərini yaşamamısız. Bəzən taleyinizə üsyan edirsiniz?
- Hər bir qadın kimi mən də ana olmaq istəyərdim. Bu, bütün qadınların ən böyük arzusudur. Demək ki, qismətimdə yox idi övladımın olmağı. Bəzən fikirləşirəm ki, kaş mənim də övladlarım olardı, xoşbəxt ana olardım. Alınmadı, olmadı. Övladım olsa da, olmasa da heç vaxt naşükürlük etməmişəm. Olsaydı, bəlkə də həyatım başqa cür olardı.
- Bəzən özünüzü nələrdəsə günahlandırırsız?
- Çox vaxt özümü günahlandırıram. Allah mənə çox şans verdi, o şansları əlimdən qaçırtdım. Bunlara görə heyfslənirəm.
- Şəxsi həyatda yaşadığınız problemlərə rəğmən heç vaxt üsyan etdiyinizi görmədik. Yaşadıqlarınızı sizdən yaxşı heç kim bilə və hiss edə bilməz.
- Bəli, dediklərinizlə tamamilə razıyam. Bütün olub-keçənləri bir Allah bilir, bir də mən.
- O kitab artıq sizin üçün bağlanıb?
- Hansı kitab? Eşq, məhəbbət kitabını deyirsiz? (gülür).
- Bəli, onu deyirəm.
- Həyatda heç nə gec deyil. Bir də gördünüz ki, o kitabın ağ vərəqlərinə qırmızı güllər qondu. Bir də gördünüz ki, evlənmişəm. Bu, yenə də qismətdir. Bacılarım da, qardaşlarım da istəyər ki, ailə həyatı qurum. Nə qədər ki, gec deyil. Bir azdan gec olacaq, çünki yaş o yaş olmayacaq.
