"Sən məni aldın, mən sənə verdim" Elzadan növbəti şeir

Əməkdar artist Elza Seyidcahan növbəti şeirini təqdim edib. 

Şəxsi instagram hesabında izləyiciləri ilə paylaşdığı "Metamarfozlar" (ADAMSIZ EVLƏR...) şeiri oxuyanlar tərəfindən tənqidlə qarşılanıb. İfaçıya "Nə olar daha yazmayın", "Beynim error verdi" kimi şərhlər yazılıb.

Sözügedən şeiri təqdim edirik:

Elə bilirsən, səni məndən soruşmurlar?
Hanı o? O hanı?
Danışmıram, eşqimizin faydasıdır, susuram.
Elə adamları sevdim ki, səni sevdiyimdən betər.
Görürsən? Heç yadıma düşmürlər, unuduram.
Gəlmirlər, getmirlər, öpmürlər, sevirlər.
Sən də, elə. öləcəksən dərdimdən.
Çıxacaqsan, yaddaşımın ruhundan, birdəfəlik.
İkidəfəlik olmur. Sevgi olur birdəfəlik.
Gəldi, gördü, sevdi, oldu, bitdi.
Bitdi, oldu , bitdi.
Sən məni sevdin, mən səni seçdim.
Sən məni aldın, mən sənə verdim.
Könlümü verməseydim, ömrüm getməliydi qəmə.
Gəlmişdim birdəfəlik, yar baxçasından sənə.
Xal yanaqlı, bal gəlini, fəda olan xar dəlini.
Əlində ətiri qalan, qolunda doynu quruyan,
Yolunda başı əyilən, mən,mən,mən!
Yolda qalan gözlərim necə yatsın?
Dilimə hopan öpüşlərin gecə vaxtı,
Dodaqımızda susan pıçıltılara, çıqır deyib
Ürəyimizdə şişən sözlərimizi necə ovutsun?
Ay adamsız evlər, dərd cəkmiyin siz.
Evsiz adamlar partdıyır, adamsız evlər çatdıyır
Ərsiz arvadlar ağrıyır, arvadsız ərlər sızlayır
Qardaşsız bacılar neyniyir? Bacısız qardaşlar kef eliyir...
Bəs qardaşsız torpaq ? Ey dilsiz zamanlar,
Susuz amanlar, ey haqlı gümanlar, haqsız umanlar.
Bu atamsız anam, anamsız yaman.
Düşməyəcəyəm yadıva, düşməyəcəksən yadıma.
Gəlməyəcəksən yanıma, qaçmayacağam qucağına.
Qolların həsrət qalacaqsa əyər,
Bunun günahını axtarmaqa məyər,
Ürəyini üzüb sızıldatmaqa dəyər?
Həsrət səni əyər, baxma mənə.
Səni gözlərim məğlub edər.
Nə etsin bədənimiz?
Sözlər nə desin?
Möhtacıdır onlar saf eşqimizin.
Cəhənnəm.əzabıdır yolunu gözləmək,
Bizi yaratdı yenidən, güclü sevişmək.
Ömrüvün dəyəri mənəm quyuda olan su tək.
Ruhumun dəyəri sənsən evin dəyəri insan kimi.
Adamsız evlər qarıyır, ərsiz arvadlar kimi.
Adamsız evlər quruyur, heyvansız meşələr kimi.
Çəkilir, suyu qurumuş çaylar kimi.
Sonudur, balıqsız dənizlər kimi, arısız pətəklər kimi.
Son beşiklər evdə qalsa, yurdda yatsa, ocaqımıza köz atsa,
Evlər adamsız qalmasa, çırağımız sönməsə, qəbirlər ağlamasa,
Eşidin məni? Evdən gedən, evə dönən,
Evdə yatan, evdə ölən, qalan...
Evdən qaçan insanlar...
Evdən adam iyi gələr,
Yağlı badam iyi gələr,
Evdən adam iyi gələr.